Osoba, która podejmuje się zadania pracy z rodzinami o różnym profilu musi posiadać takie cechy, które sprawią, że po pierwsze będzie budziła zaufanie, będzie potrafiła dostosować kod porozumienia, by znaleźć wspólną płaszczyznę dialogu, a to nie lada wyzwanie, poza tym inne cechy: empatia, umiejętność słuchania, cierpliwość, przygotowanie merytoryczne do pracy to niezbędnik w pracy z rodziną, umiejętność dokonywania analizy sytuacji i zaprogramowania działań, które przyczynią się do wyjścia z impasu, to zestaw cech, które z pewnością mnie charakteryzują.

Jako mediator prowadziłem negocjacje w sytuacjach trudnych, by być skutecznym, wykorzystywałem zawsze doświadczenia, które zdobywałem podczas pracy zawodowej, pracy w domu jako rodzic zastępczy czy prowadzący pogotowie rodzinne, wreszcie jako rodzic.

Przez wiele lat pracowałem z „trudną” młodzieżą, najpierw jako wychowawca, a później jako kierownik Policyjnej Izby Dziecka – to kolejne doświadczenie, które przyczyniło się do poszerzenia wiedzy o rodzinie, jej dysfunkcjach i jednocześnie sprawiło, że wciąż poszukuję rozwiązań, jak pomóc wyjść z trudnych sytuacji. To z kolei doprowadziło mnie do podejmowania innych zadań, które miały mnie jeszcze bardziej zbliżyć do tych rodzin, które nie artykułują faktu, że potrzebują pomocy, ale jej wymagają. Od 2014 roku przeprowadziłem wiele spotkań o różnej tematyce dotyczącej właściwego funkcjonowania rodziny, w których wzięły udział tysiące ludzi. Dzieci, młodzież, rodzice, nauczyciele i seniorzy słuchają tego, co mówię z dużym z zainteresowaniem, bo to ważne tematy i należy głośno o tym mówić.

Praca w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Elblągu wyposażyła mnie w niezbędną wiedzę, z jakimi problemami muszą sobie radzić rodziny, w których jest dziecko lub rodzić z niepełnosprawnością o różnym charakterze. Profil takiej rodziny jest niepomiernie różny od typowej, którą codziennie mija się na ulicy. W takiej sytuacji należy posiadać nie tylko wiedzę, ale także być niezwykle wrażliwym na każdy gest, jaki kieruje się podczas udzielania wsparcia takiej rodzinie. Jest to środowisko stygmatyzowane, mające świadomość tego, że o wszystko muszą powalczyć (często przy tym bywają agresywni).

Od 2018 roku pracuję w NZOZ Młodzieżowym Ośrodku Terapeutycznym KARAN „Dom Zacheusza”, a także w Poradni Leczenia Uzależnień od Substancji Psychoaktywnych – tu zajmuję się całościowo rodzinami, w których pojawia się problem uzależnienia – to jedno z wielu bardzo trudnych doświadczeń, które daje inną perspektywę pracy z rodziną.